Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Ολυμπιακοί Αγώνες-Λονδίνο 2012: Αφιέρωμα στο Χάντμπολ



Πηγή: ΑΠΕ  06/07/12-15:56

 Η Χειροσφαίριση είναι ένα από τα αθλήματα για τα οποία συναντώνται αναφορές στην αρχαία εποχή. Στην Οδύσσεια, ο Ομηρος αναφέρεται σε ένα άθλημα με μπάλα το οποίο παιζόταν με τα χέρια στη χώρα των Φαιάκων, ενώ ανάλογες παραστάσεις απεικονίζονται στα τείχη της Ακρόπολης, στο ναό του θεού Οσιρι στις Θήβες της Αιγύπτου, αλλά και στο Μεξικό. Στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το άθλημα διαδόθηκε στις ελληνικές αποικίες της Ιταλίας και από εκεί στην Ιβηρική Χερσόνησο, τη Γαλλία και σε άλλες περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Κατά το Μεσαίωνα, οι λαοί της Ευρώπης συνήθιζαν να επιδίδονται σε παιχνίδια με μπάλα, τα οποία θυμίζουν αρκετά το χάντμπολ. Συγκεκριμένα, στη Γαλλία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές το «παιχνίδι της παλάμης» (Jeu de Paume), στο οποίο οι παίκτες προωθούσαν την μπάλα χρησιμοποιώντας την παλάμη τους.
Το άθλημα έλαβε τη σημερινή μορφή του στα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και διαδόθηκε στη Δανία, τη Γερμανία και τη Σουηδία. Στους Σουηδούς οφείλεται και η σύγχρονη ονομασία του αθλήματος, ενώ οι πρώτοι κανονισμοί, οι οποίοι θύμιζαν αρκετά αυτούς του ποδοσφαίρου, θεσπίστηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα στη Γερμανία από τον Μαξ Χάιζερ και εξελίχθηκαν λίγα χρόνια αργότερα από το Βερολινέζο καθηγητή Φυσικής Αγωγής Καρλ Σέλεντς.
Αρχικά, το χάντμπολ αποτελούσε μέρος της προετοιμασίας των γυμναστών και των ποδοσφαιριστών. Σύντομα, όμως, αναπτύχθηκε ως ανεξάρτητο άθλημα και άρχισε να αποκτά πολλούς φίλους. Οι πρώτοι αγώνες χειροσφαίρισης διεξάγονταν σε γήπεδο ποδοσφαίρου από ενδεκαμελείς ομάδες.
Το 1928 ιδρύθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ερασιτεχνικής Χειροσφαίρισης (ΙΑΗF), ενώ δέκα χρόνια αργότερα διοργανώθηκε στη Γερμανία το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το 1946, οκτώ ιδρυτικά μέλη της IAHF προχώρησαν στη δημιουργία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης (IHF). Την ίδια εποχή, στις σκανδιναβικές χώρες, αρχίζει να αποκτά μεγάλη δημοτικότητα η χειροσφαίριση σε κλειστό χώρο, η οποία παιζόταν από επταμελείς ομάδες. Για αρκετά χρόνια, διεξάγονταν Παγκόσμια Πρωταθλήματα, τόσο σε ανοικτό όσο και σε κλειστό χώρο, με ομάδες ένδεκα και επτά παικτών αντίστοιχα.
Το χάντμπολ, ως άθλημα σε ανοικτό χώρο, συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1936 στο Βερολίνο. Με τη σημερινή μορφή του, ως άθλημα κλειστού χώρου, το χάντμπολ έκανε το Ολυμπιακό του ντεμπούτο το 1972, στο Μόναχο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μόντρεαλ, έγινε και το πρώτο Ολυμπιακό τουρνουά γυναικών.

ΤΟ ΧΑΝΤΜΠΟΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αν και στην Ελλάδα το άθλημα εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1922, στο γήπεδο του Πανελληνίου, με την παλαιά του μορφή (δηλαδή σε γήπεδο ποδοσφαίρου με 11 παίκτες) και συνεχίστηκε με το ίδιο στιλ και στη δεκαετία του 1950, ουσιαστικά το 1976 διάφοροι όμιλοι άρχισαν να δραστηριοποιούνται για την προώθησή του. Ημερομηνία σταθμός για την ελληνική χειροσφαίριση θεωρείται η 13η Φεβρουαρίου 1977, οπότε διεξήχθη ο πρώτος επίσημος αγώνας στο Αμύνταιο. Το 1979 ιδρύθηκε η Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης Ελλάδος (ΟΧΕ), η οποία αριθμεί σήμερα πάνω από 20.000 αθλητές και αθλήτριες.
Το χάντμπολ δυσκολεύτηκε να καθιερωθεί στη χώρα μας, αφού καθυστέρησε πολύ να ξεκινήσει, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ομαδικά σπορ κλειστού χώρου (μπάσκετ, βόλεϊ), ενώ παράλληλα δεν αναπτύχθηκε από τα παραδοσιακά λαοφιλή σωματεία της Αθήνας και του Πειραιά. Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα έδωσε την ευκαιρία στην ελληνική χειροσφαίριση να βρεθεί στο προσκήνιο, με την εθνική ομάδα των ανδρών να πραγματοποιεί πολύ καλές εμφανίσεις και να κατακτά την 6η θέση, κατόρθωμα που επανέλαβε λίγους μήνες αργότερα (Ιανουάριος 2005) και μέσα σε σαφώς μεγαλύτερο ανταγωνισμό, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τυνησίας. Η εθνική γυναικών συμμετείχε επίσης στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, αλλά έμεινε στη δέκατη και τελευταία θέση.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ
Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ήταν ανέκαθεν ισχυρές στο χάντμπολ, με κορυφαία βεβαίως την πρώην Σοβιετική Ενωση, η οποία από το 1972 έως και το 2008 (ως ΕΣΣΔ, Κοινοπολιτεία και Ρωσία) κατέκτησε 6 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (4 στους Ανδρες και 2 στις Γυναίκες), 2 ασημένια και 3 χάλκινα.
Μεγάλη δύναμη του αθλήματος αποτέλεσε και η Γιουγκοσλαβία, που έχει κατακτήσει 3 χρυσά (δύο στους Ανδρες, ένα στις Γυναίκες), 1 ασημένιο και 1 χάλκινο. Επίσης, στους Ανδρες, τη δική τους ιστορία τα τελευταία χρόνια έχουν γράψει, η Σουηδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Κροατία και η Ισπανία.
Στις Γυναίκες, εκτός της Ρωσίας, μεγάλη δύναμη απέκτησαν στη σύγχρονη εποχή η Δανία, «χρυσή» Ολυμπιονίκης σε τρεις τελευταίες διοργανώσεις (1996, 2000, 2004), η Νότια Κορέα, με 6 μετάλλια στις επτά τελευταίες Ολυμπιάδες, αλλά και η Νορβηγία, που είναι η κάτοχος του τίτλου από το Πεκίνο.
Σε ατομικό επίπεδο, δεσπόζει ο Σουηδός Μάγκνους Βισλάντερ, ο οποίος μάλιστα έχει ψηφιστεί ως ο καλύτερος παίκτης του 20ου αιώνα. Στη λαμπρή καριέρα του αγωνίσθηκε 310 φορές με την εθνική ομάδα της χώρας του και σημείωσε περισσότερα από 900 γκολ, ενώ το παλμαρέ του «Μεγάλου», όπως ήταν το προσωνύμιό του λόγω ύψους (1.94), προκαλεί δέος: τρία ασημένια Ολυμπιακά μετάλλια, χρυσά μετάλλια στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 1990 και του 1999, χρυσά μετάλλια στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1994, του 1998 και του 2000. Ακόμη, ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1997 και χάλκινα στα Παγκόσμια του 1993 και 1995. Του έλειψε πάντως το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Αντιθέτως, ο διάσημος Ρώσος τερματοφύλακας Αντρέι Λαβρόφ κατέχει το ρεκόρ με τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (συν ένα χάλκινο στην Αθήνα) και δύο χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Τη δική τους ιστορία στο άθλημα έχουν γράψει ο Σοβιετικός και μετέπειτα Ισπανός Ταλάντ Ντουϊσεμπάεφ, ο Γάλλος αμυντικός Τζάκσον Ρίτσαρντσον, ο Γιουγκοσλάβος πλέι-μέικερ Βέσελιν Βούγιοβιτς, ο Ούγγρος Πέτερ Κόβατς, ο Ρουμάνος Γκεόργκε Γκρούια, ο Κροάτης Ιβάνο Μπάλιτς, ο Γερμανός Στέφαν Κρέτσμαρ και ο Ισλανδός Ολαφούρ Στέφανσον, ενώ τη δεδομένη χρονική στιγμή κορυφαίος παίκτης στον κόσμο θεωρείται ο Γάλλος Νικολά Καραμπάτιτς.
Στις Γυναίκες, με διαφορά κορυφαία αθλήτρια όλων των εποχών θεωρείται η Ουκρανή Σιναϊντα Τούρτσινα, η οποία -μεταξύ άλλων- έχει κατακτήσει δύο Ολυμπιακούς τίτλους (1976 και 1980), δύο χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1982 και 1986), δύο ασημένια μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1975 και 1978) και 11 κύπελλα Ευρώπης με τη Σπαρτάκ Κιέβου. Η Δανή Ανια Αντερσεν, η Κορεάτισα Ο Κιουνγκ Λιμ και η Σέρβα Σβετλάνα Κίτιτς συμπληρώνουν τη λίστα των κορυφαίων αθλητριών της χειροσφαίρισης.
Η «ΧΡΥΣΗ ΒΙΒΛΟΣ» ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΙΩΝ
ΑΝΔΡΕΣ
ΧΡΥΣΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΧΑΛΚΙΝΟ
1936 Γερμανία Αυστρία Ελβετία
1972 Γιουγκοσλαβία Τσεχοσλοβακία Ρουμανία
1976 ΕΣΣΔ Ρουμανία Πολωνία
1980 Αν. Γερμανία ΕΣΣΔ Ρουμανία
1984 Γιουγκοσλαβία Δυτ. Γερμανία Ρουμανία
1988 ΕΣΣΔ Νότια Κορέα Γιουγκοσλαβία
1992 Κοινοπολιτεία Σουηδία Γαλλία
1996 Κροατία Σουηδία Ισπανία
2000 Ρωσία Σουηδία Ισπανία
2004 Κροατία Γερμανία Ρωσία
2008 Γαλλία Ισλανδία Ισπανία

ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΧΡΥΣΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΧΑΛΚΙΝΟ
1976 ΕΣΣΔ Αν. Γερμανία Ουγγαρία
1980 ΕΣΣΔ Γιουγκοσλαβία Αν. Γερμανία
1984 Γιουγκοσλαβία Νότια Κορέα Κίνα
1988 Νότια Κορέα Νορβηγία ΕΣΣΔ
1992 Νότια Κορέα Νορβηγία Κοινοπολιτεία
1996 Δανία Νότια Κορέα Ουγγαρία
2000 Δανία Ουγγαρία Νορβηγία
2004 Δανία Νότια Κορέα Ουκρανία
2008 Νορβηγία Ρωσία Νότια Κορέα

ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕΤΑΛΛΙΩΝ
ΑΝΔΡΕΣ
Χώρα Χρυσό Ασημένιο Χάλκινο Σύνολο
1. ΕΣΣΔ 2 1 0 3
2. Γιουγκοσλαβία 2 0 1 3
3. Κροατία 2 0 0 2
4. Γερμανία 1 1 0 2
5. Ρωσία 1 0 1 2
. Γαλλία 1 0 1 2
7. Αν. Γερμανία 1 0 0 1
. Κοινοπολιτεία 1 0 0 1
9. Σουηδία 0 3 0 3
10. Ρουμανία 0 1 3 4
11. Αυστρία 0 1 0 1
. Δ. Γερμανία 0 1 0 1
. Νότια Κορέα 0 1 0 1
. Τσεχοσλοβακία 0 1 0 1
. Ισλανδία 0 1 0 1
16. Ισπανία 0 0 3 3
17. Ελβετία 0 0 1 1
. Πολωνία 0 0 1 1

ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Χώρα Χρυσό Ασημένιο Χάλκινο Σύνολο
1. Δανία 3 0 0 3
2. Νότια Κορέα 2 3 1 6
3. ΕΣΣΔ 2 0 1 3
4. Νορβηγία 1 2 1 4
5. Γιουγκοσλαβία 1 1 0 2
6. Ουγγαρία 0 1 2 3
7. Αν. Γερμανία 0 1 1 2
8. Ρωσία 0 1 0 1
9. Κίνα 0 0 1 1
. Κοινοπολιτεία 0 0 1 1
. Ουκρανία 0 0 1 1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου